هوس کوچ به سرم زده. ...

شاید هم هجرت......

 نمی دانم. ....

ز این بی دلی هاخسته شدم....

 دستانم را به دستان هیچ کس می سپارم و

 
درد دل می کنم با درختان....

از دیوانگی هم خسته شدم. ...

 دستانم را به دستان هیچ کس می سپارم

. دیوانگی هم عالمی دارد....

سلام .

ساده بگم از طرف خودم . کسی که نمیدونم لایق هستم که خدا دعامو مستجاب کنه یا نه . تو این شبای ماه مبارک رمضان که مثل همیشه وقت این موضوعات به فکر دعا و عبادت هستیم و بقیه ایام رو مرخصی میریم . از خدا میخام که عاشق ها رو عاشق تر عشق هارو سخت تر سختیهارو بیشتر ولی وفاهارو مثل همیشه افزون تر بکنه برای همه عشاق واقعی که عشقو با همه سختیهاش دوست دارن و میدونن عشق اگه این همه مشکل نبود اسمش دوست داشتن بود .

بگین الهی آمین...     

شبی که آوای نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پی تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجایی؟
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی
من همه جا پی تو گشته ام
از مه و مهر نشان گرفته ام
بوی تو را ، ز گل شنیده ام
دامن گل از آن گرفته ام
تو ای پری کجایی؟
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی
دل من سرگشته تو
نفسم آغشته تو
به باغ رویاها چو گلت بویم
در آب و آیینه چو مهت جویم
تو ای پری کجایی
در این شب یلدا ز پی ات پویم
به خواب و بیداری سخنت گویم
تو ای پری کجایی
مه و ستاره درد من می دانند
که همچو من پی تو سرگردانند
شبی کنار چشمه پیدا شو
میان اشک من چو گل وا شو
تو ای پری کجایی؟
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی

آه من از کجا بیان کنم این قصه را
که عالمی خبر شود ز عشق ما
من از کجا بیان کنم این ماجرا
که دیده را سازد گریان
او نور امید افشانده بر دنیای من
باشد چو ماه روشن گر شب های من
گر نقش او از پرده رویای من گردد فنا
دنیای من یابد پایان چون خورشید صبح پاییز
قلب و روح ام را سازد لبریز
از یک احساس
فریاد از این احساس
دارم آتش در دل پنهان
اشک من باشد قصه گوی این عشق سوزان
او نور امید افشانده بر دنیای من
باشد چو ماه روشن گر شب های من
گر نقش او از پرده رویای من گردد فنا
دنیایی من یابد پایان چون خورشید صبح پاییز
قلب وروح ام را سازد لبریز
از یک احساس فریاد از این احساس
دارم  آتش در دل پنهان
اشک من باشد قصه گوی این عشق سوزان

آه من از کجا بیان کنم این قصه را
که عالمی خبر شود ز عشق ما
من از کجا بیان کنم این ماجرا
که دیده را سازد گریان

سلام .

ببینید عزیزان .در آخر میخام بگم دوست داشتن میتونه به عشق تبدیل بشه ولی عشق تموم شدنی نیست.عاشق همیشه عاشقه و عشقش همیشه ثابت میمونه حتی اگه ازش دور باشه یا حتی مال اون نباشه . عاشق همیشه اینجور فکر میکنه که برای رسیدن به هدف هیچوقت دیر نیست . عشق روح آدمو قوی میکنه و به همون اندازه هوس رو کم میکنه آدم عاشق بخاطر هوسش عشقشو دوست نداره خیلی عمیقتر ازین حرفا میفهمه .

شاید باورتون نشه که یک عاشق واقعی تو اوج خستگی و ناکامی و دلتنگی باز ازین هس لذت میبره و دوست داره همیشه عاشق بمونه .

من میخام بگم بر عکس خیلیها که اینجور فکرنمیکنن عاشق شدن دست خود آدم نیست و هیچکس نمیتموه عاشق بشه مگر اینکه خدا بخاد  ولی اگه شد دیگه نمیتونه نباشه تازه نمیخاد که نباشه از عاشق بودن لذت میبره و اینجاش مهمه که عاشق موندن خیلی راحته . میدونم باور نمیکنید ولی بخدا همینجوره یعنی(عاشق شدن سخت ولی عاشق موندن آسان)البته برای خودش آسان ولی اونایی که میبینن فرق داره .

حالا خودتون بگین عشق با دوست داشتن که قبلا گفتیم میتونه برابر باشه ؟

شاید از اول بجای این حرفها بهتر بود خلاصش کنیم و بگیم {همیشه اگر کسیرو بسیار زیاد دوست داشتین فکر نکنین عاشقش هستین چون یک عاشق واقعی هم نمیتونه بفهمه که واقعا عاشقه یا نه دیگران هم نمیتونن بفهمن بجز خدا و خودش بعد از مرگ }

بله این تنها حقیقت در مورد عشق هست که شک ندارم برای عاشقا شیرین و بقیه تلخ هست .چون کسانی که عاشق نیستن همیشه در حال ثابت کردن عشقشونن ولی عاشقا نیاز به این کار نمی بینن .

یک کلام ختم کلام عشق بازهم بالاتر ازین حرفهاست من که فکر میکنم اولا هرچی توضیح بدم کم گفتم و دوما هیچی هم نگم عاشقا خودشون کاملا میدونن . پس چه نیازی به گفتن منه.

پایان    

                                                      

مرگ من پایانی است بر قصه تو من
                         وآغازی است بر غصه تو
                              من خود را از تو میگیرم تا دیگر
                                       وجودی نباشد تا تو را موجود کنی
                                                                و قلبی تا برایت بگرید
                 

   و این آخرین انتقام است .....

سلام .

در ادامه بحث عشق یا دوست داشتن باید بگم که آیا تا حالا فکر کردین چرا معنی کردن دوست داشتن مشکل شده؟یا به طور کل چرا دوست داشتن برای هر کس میتونه یک معنی داشته باشه؟

ببینید همه انسانها به طور کلی احساس دارن و میتونن چیزایی رو دوست داشته باشن یا از چیزایی بدشون بیاد و این دوست داشتنها بستگی به احساس آدما داره که بعضیها با احساس ترن و برعکس خوب این مشخص هست که آدمای با احساس بیشتر احساس علاقه یا دوست داشتن میکنن .

به طور کل میشه گفت دوست داشتن ارتباط مستقیم به اندازه احساس آدما داره و با توجه به این که احساس میتونه در هر فردی یک اندازه باشه پس دوست داشتن نمیتونه در همه یکسان و یک اندازه باشه و جالب هم اینجاست که اگه  دو نفر رو بخاهیم با هم مقایسه کنیم نمی تونیم هیچ واحدیرو برای اختالف احساسشون در نظر بگیریم . مسافت بین زمین رو با سیارات دیگه میشه تعیین کرد ولی احساس رو نه.

مثلا : یک نفر اینقد کسی را دوست داره که از فکرش دیوونه میشه و باز فکر میکنه کم هست یک نفر دیگه در حد یک نگاه و لبخند خلاصش میکنه و فکر میکنه خیلی دوسش داره .به نظر شما میشه گفت این دو نفر فرقشون در چه حد هست؟خوب به سادگی هر کس میتونه بفهمه بی نهایت آدم با احساسات در حدود مختلف میتونن بین این دوتا قرار بگیرن .

اما باز احساس به تنهایی نمیتونه که باعث این همه اختلاف بشه.

ادامه دارد ...

از خداوند خواستم رنج را از من بگیرد . خداوند گفت نه ! رنج شما را از جاذبه های دنیا دور می کند ، و به من نزدیک.....