خدایا چی میشد اگر روزهای من از لادن و شب بو سرشار بود ؟

 سلام مرا بپذیر

 مرا درون کاسه ای پر از اب بینداز و به پیراهنم پاکدامنی را بیاموز!خدایا چی میشد اگر شبهای من از تو خالی نبود چه می شد ازسیاره های دور برایم یک دسته گل می اوردی؟اگر تو در کنارم باشی دنیا را در قفسی میگذارم و از سقف ایوان اویزان میکنم اگر تو مرا به خانه ات راه دهی همه جنگلها را در گلدان کوچکی می کارم

خدایا چی میشد  اگر گاهی چند دقیقه با من زیر بارانهای پیاپی  قدم میزدی؟

چه میشد اگر در روزهای که دلم سخت گرفته بود دفتر شعرم را می خواندی؟

مرا بپذیر!با همین لباسهای ساده چرک الود با همین دستهایی که از شدت گناه کبود شده است

 با همین واژه های که گاه زبانشان میگیرد با همین دلی که علی رغم بدی هاییش دوست دارد

 در شبانه روز پنج بار صدایش را بشوید و روبروی تو باستد