سلام دوست خوبم.در ابتدا بايد حسابي معذرت بخوام چون كه مدتي به دليل مشكلي كه داشتم نبودم.راستش حرفات رو خوندم .مي دونم شايد باورت نشه.اما تو حال من رو داري.
كاملا دركت مي كنم.به راستي ما چقدر بايد بي وفايي و بدي ببينيم كه ميون اين همه آدم احساس تنهايي كنيم؟افسوس آدمها يا بهتر بگم اطرافيان ما تا كي مي خوان در خواب باقي بمونن و سرشون رو مثل كبك در
برف كنن.به راستي چرا با آدم برخوردايي مي شه كه روزي هزار بار بگه: خدايا من كه جز تو كسي رو ندارم پس مرگم رو برسون تا بت نزديكتر بشم.........
اگر بخوام حرفاي دلم رو بگم خيلي طولاني ميشه و مجالش نيست اما دوست خوبم بدون لحظه به لحظه تو رو لمس مي كنم.......خرم آن روز كزين منزل ويران بروم...........
اميدوارم موفق باشي.
به ما هم سر بزن.
جاري باشي................